نتایناهو و گانتس در راند سوم مبارزه

 ساکنان مناطق فلسطین اشغالی برای سومین بار در یک سال گذشته قرار است برای تعیین نمایندگان پارلمان رژیم صهیونیستی پای صندوق‌ها رای بروند. اولین انتخابات در ماه آوریل 2019  برگزار شد که در آن حزب لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو آرای بیشتری را کسب کرد اما موفق نشد دولت ائتلافی را تشکیل دهد؛ زیرا برخی از احزاب راست‌گرا حاضر نبودند مجددا وارد ائتلاف با او شوند.  بعد از پنج ماه بن بست سیاسی، انتخابات دور دوم نیز برگزار شد.

 دور دوم این انتخابات در 17 سپتامبر 2019 (6 شهریور 1398) برگزار شد که هیچ یک از دو حزب لیکود و آبی و سفید نتوانستند اکثریت لازم یعنی 61 کرسی از مجموعه 120 کرسی کنست (پارلمان) را به دست بیاورند. در این انتخابات حزب لیکود به رهبری بنیامین نتانیاهو 32 کرسی را کسب کرد و حزب آبی و سفید، به رهبری بنی گانتس نیز 33 کرسی را از آن خود کرد. همچنین در این انتخابات، ائتلاف احزاب عرب اسرائیلی در مکان سوم و حزب شاس که متعلق به یهودیان فوق ارتدکس است در مکان چهارم و حزب اسرائیل خانه ما که آویگدور لیبرمن، وزیر سابق دفاع، رهبر آن است در رتبه پنجم قرار گرفت.

اکنون در وضعیت جدید که منحل شدن کنست به حکم رئیس این رژیم صورت گرفت تا سومین انتخابات در یک سال گذشته که در دوم مارس (12 اسفند) برگزار شود این پرسش مطرح است که آیا این انتخابات می‌تواند گره کور بحران در تشکیل دولت را باز کند یا این‌که همچنان شاهد تداوم بحران سیاسی در این رژیم خواهیم بود؟

آیا معامله قرن نسخه نجات‌بخش نتانیاهو از بحران خواهد بود؟

بنیامین نتانیاهو، ۶۹ ساله، که از سال ۲۰۰۹ (۱۰ سال پیش) در پست نخست وزیری رژیم صهیونیستی حضور دارد، در وضعیت بغرنج سیاسی قرار دارد. از یک طرف او در چندین پرونده قضایی متهم به فساد مالی و سیاسی است که می تواند آینده تاریکی را برای او در صورت عدم کسب موفقیت در انتخابات پیش رو رغم بزند و از طرف دیگر همچنان او از جمع کردن احزاب کوچک راستگرا برای تشکیل دولت ائتلافی ناتوان بوده است. اکنون در وضعیت جدید و پس از رونمایی دونالد ترامپ رئیس‌جمهوری آمریکا از معامله قرن، نتانیاهو انتظار دارد این طرح به عاملی برای پیروزی او در انتخابات پیش رو تبدیل شود.

واقعیت امر این است که ذائقه سیاسی رای دهندگان  در رژیم صهیونیستی در دوران کنونی به سمت شعارهای تند احزاب و جریان های راستگرایانه گرایش یافته و در مجموع افکار عمومی در این رژیم از طرح معامله قرن، بویژه تاییدات طرح بر اقدامات دولت نتانیاهو در نقض توافقات پیشین در معاهده اسلو و تصرف مناطق فلسطینی از جمله از طریق گسترش شهرک سازیهای غیرقانونی و تعیین بیت المقدس به عنوان پایتخت رسمی این رژیم در آینده حمایت می‌کند اما با این حال به نظر می‌رسد رونمایی از این طرح و اقدامات نتانیاهو در راستای اجرای آن در نهایت هیچ گونه منفعتی برای او در پی نخواهد داشت. دلیل نخست آنکه نتایناهو مدت زیادی در پست نخست وزیری بوده و در طول سه دوره گذشته علی رغم شعارهای تند او علیه دشمنان خارجی بویژه گروه های مقاومت اسلامی در فلسطین و لبنان اما در همین برهه این گروه‌ها به شدت از لحاظ نظامی رشد و تقویت شده اند و همین امر پایه های امنیتی رژیم را نسبت به هر زمان دیگری متزلزل تر کرده است که نمونه بارز آن را در افزایش تعداد حملات موشکی از نوار غزه به سوی مناطق اشغالی شاهد هستیم در آخرین مورد رویارویی اسرائیل و گروه جهاد اسلامی در غزه موفق شد بیش از 3000 موشک شلیک کند و نهایتا تل آویو وادار به درخواست آتش بس شد. در این شرایط طبیعتاً شعارهای نتانیاهو درمورد تقویت ترتیبات امنیتی برای افکار عمومی شعارگونه و بدون قدرت اجرایی می نماید. این امر در کنار افزایش انتقادات از او در مورد سواستفاده از قدرت برای پیشبرد منافع شخصی کارزار انتخاباتی او را به شدت تحت تاثیر قرار داده است.

حکایت نظرسنجی‌ها از تداوم بحران و عدم کسب اکثریت

مهم‌ترین مساله در تداوم بحران و عدم تشکیل احتمالی دولت در نتیجه انتخابات سوم نیز حکایت نظرسنجی‌ها از عدم کسب اکثریت توسط هر یک از نتانیاهو و گانتس است. براساس نظرسنجی‌های انجام‌شده از نیمه فوریه 2020 در سرزمین‌های اشغالی، چپگرایان و میانه‌ها که مجموعه‌ای از احزاب «کار»، «گیشر»، «مرتز»، «فهرست مشترک عربی» و ائتلاف «کاحول ــ لاوان» (آبی ــ سفید) هستند بین 54 تا 56 کرسی به دست آورده‌اند و مجموع این ائتلاف بین 2 تا 5 کرسی کمتر از ائتلاف راستگرایان به دست آورده‌اند. ائتلاف چپگرایان و میانه‌ها که بخشی از آنها راستگرایان قدیمی هستند که صرفاً به‌دلیل اختلاف با نتانیاهو در این جناح قرار گرفته‌اند از زمان برگزاری انتخابات دوم متوالی کنست (پارلمان) رژیم صهیونیستی در 17 سپتامبر 2019 همواره در تمام نظرسنجی‌ها از راستگرایان بالاتر بوده‌اند و در 3 هفته گذشته این جایگاه را دوباره به راستگرایان داده‌اند.

همچنین، در نظرسنجی‌های موجود طی 3 هفته گذشته در سرزمین‌های اشغالی راستگرایان که مجموعه‌ای از احزاب «لیکود»، «راست جدید»، «یهودیان توراتی» و «شاس» هستند بین 56 تا 59 کرسی به دست آورده‌اند. راستگرایان در انتخابات 17 سپتامبر از چپگرایان کرسی‌های کمتری را داشتند. با این وجود، مساله همان چند کرسی‌ای اندکی است که به نظر می‌رسد هیچ یک از این دو حزب در شرایط فعلی قادر به کسب آن نیستند.

نقش تعیین کننده لیبرمن

بر اساس قواعد انتخابات دموکراتیک، گاهی اوقات یک حزب با در دست داشتن چند کرسی اندک می‌تواند حتی از حزب اکثریت بیشتر در تعیین آینده دولت نقش داشته باشد. در این زمینه اکنون، حزب موسوم به «اسرائیل خانه ما» به ریاست آویگدور لیبرمن (وزیر جنگ اسبق) چنین وضعیت را پیدا کرده است. بر اساس نظر سنجی‌ها حزب خانه ما می‌تواند 8 کرسی را کسب کند. این 8 کرسی در شرایطی که به هر یک از نتانیاهو یا گانتس همراه شود، می‌تواند دولت جدید را تشکیل دهد اما اکنون مساله این است که لیبرمن با صراحت اعلام کرده حاضر نیست از هیچ یک از این دو شخصیت حمایت کند.

در واقع، نه تنها حزب تندرو «اسرائیل خانه ما» بلکه ائتلاف احزاب عرب نیز می‌توانند در رقم خوردن نتیجه کارزار سیاسی برای تشکیل دولت نقشی تعیین کننده داشه باشند. اما اکنون مساله این است که بنیامین نتانیاهو با توجه به درگیر بودن در پرونده فساد اقتصادی و تکراری شدن او در ریاست رژیم صهیونیستی از هیچ پتانسیلی برای جذب آراء این دو جریان برخوردار نیست. در نتیجه به نظر می‌رسد انتخابات سوم نیز دردی را دوا نکند و شاید در چند ماه آینده شاهد برگزاری انتخابات پنجم نیز باشیم.